Tuin

Wanneer je kinderen krijgt, zie je films soms voor de tweede keer en kijk je er anders naar. Ziet dingen die je of niet waren opgevallen, of die je anders in je gedachten had. Tenminste, ik heb dat. Zo ook de film chicken run.

Het zal vast komen omdat we nu zelf kippen hebben, want ik zag andere dingen dan de vorige keer. Maar andersom werkt het ook, want ik kijk nu met andere ogen naar onze kippen. Het zijn natuurlijk zusjes en een broertje, maar ze zijn altijd bij elkaar. Ook al ontbreekt er 1 op deze foto, maar die zat net achter de beukenhaag.

In de film spannen de kippen samen met als doel te ontsnappen [aan de chicken pie]. Nu hakken wij de kippen niet in de pan of pie, maar volgens mij komen ze samen om het toch op een rennen te zetten. We hadden namelijk eerst een ren gebouwd, maar daar waren ze meteen al uit.

Nu lopen ze en scharrelen ze door de hele tuin en hebben we die afgezet met gaas. Fijn voor ons en fijn voor de buren [en hun tuin].

En zeg nou zelf, de haan rechts op de foto is toch gewoon aan het rennen!

Omdat ik altijd bezig ben met het verwerken van de oogst, schrijf ik nu over onze kruiden. We hebben kruiden in bakken en in de grond. Bijvoorbeeld: munt, bieslook, snijselderij, platte peterselie, rozemarijn, oregano, tijm en basilicum. Wanneer je kruiden plukt, komt dat de plant ten goede en ze produceren steeds weer opnieuw.

Vorige week heb ik de basilicum gebruikt om pesto te maken en nu zitten de planten alweer mooi vol met nieuwe blaadjes. De kruiden gebruik ik om rolletjes kruidenboter van te maken en die rolletjes vries ik in. Zo heb je ze niet alleen geportioneerd, maar ook geconserveerd. En toch hou je voldoende over om vers te gebruiken.

Recept kruidenboter: Standaard een mooie roomboter [ongezouten], peper en zout uit de molen en wat frisse citroen of limoensap. Voeg dan naar smaak kruiden toe. Gewoon alles wat je hebt door elkaar mengen of je pakt 1 soort. Bijvoorbeeld bieslook voor bieslookboter, basilicum voor basilicumboter. Hak dit fijn en gebruik 1-2 bosjes [afhankelijk van de grootte] per pakje boter.

Lekker bij warm brood! Of als het weer het toelaat als bijgerecht bij de BBQ.

Op 7 oktober 2016 heb ik geschreven over ons kippenhok. Hoe we deze hebben opgeknapt en dat we alleen nog geen kippen, kuikens of haantjes hadden.

Daar is inmiddels verandering in gekomen en ook al is het niet in het lenteseizoen gebeurd, we hebben afgelopen zaterdag krielkippen en een haan opgehaald. Ze zijn in april geboren, dus ze hebben al best wel een afmeting. We kunnen het traject van ‘babyvoeding’ overslaan en we zijn meteen begonnen met kippenmix aangevuld met groenteafval.

Gisteren hebben we de buitenren gemaakt, maar we houden ze eerst 14 dagen ‘binnen’ in het hok. Kunnen ze even wennen aan hun nieuwe onderkomen. Leuk om te zien hoe zo’n leegstaand hok tot leven komt met een bonte verzameling aan gekleurd pluimvee.

De eerste avond zaten ze allemaal bij elkaar gekropen op het trapje [lees=omgedraaid veilingkistje met boomstammetjes] en nu proberen ze al op de stok te slapen. Mochten er binnenkort eieren komen, bedenk dan bij elk recept dat ik schrijf, er een aantal eieren bij moeten, want deze eitjes zullen een stuk kleiner zijn dan die uit de winkel.

Het allerleukste van dit project vind ik dat het hok een recycleproject is, het kippengaas iemand over had en dat onze gevleugelde vrienden geruild zijn voor een grote mand met onze moestuinproducten.

Als dat geen consuminderen is!

Zoals op de foto al blijkt, na jaren van treurnis in ons tomatenlandverhaal, schrijven we een historisch hoofdstuk: we hebben meer dan 1 tomaat!

We hebben mooie rode tomaten en een heleboel groene. Grote en kleine. We hebben er al een paar achter de kiezen tijdens het ontbijt, maar nog niet genoeg voor een volle spaghettisaus, soep of saus. Dit kan echter niet lang meer duren, want de basilicum voor erin gaat super.

Nu waren de afgelopen dagen wel een beproeving met al die stortregens, maar vooralsnog ziet het er goed uit.

Nu smaken zelf gekweekte tomaten al lekker zoet, maar een overwinning op jezelf smaakt alleen maar zoeter!

In een eerdere blog heb ik al eens geschreven over dieren in de moestuin. Sommige vind je fijn en andere een stuk minder. Deze mee-eter valt in de categorie fijn. Want in de siertuin hebben we naast de gebruikelijke vogels, insecten, vlinders, een kikkerfamilie en een egel, tegenwoordig een eekhoorn. Ondanks dat eekhoorns schuchtere dieren zijn, laat deze zich regelmatig zien.

We hebben ooit eens gelezen dat het goed is dat je vogels ook in de lente bijvoert. Omdat de jongen veel eten en het zelf nog niet kunnen zoeken, kun je het de ouders makkelijker maken door het voedsel dichtbij te hangen/leggen. Kunnen ze zelf ook tussendoor een beetje eten en hebben ze minder vlieguren te maken.

Dus toen de eekhoorn werd gespot, was het plan gauw gemaakt om de bestaande voederplek uit te breiden. Naast de vetbolletjes en de pelpinda’s kwam de oudste op het idee om kastanjes te gebruiken. We hadden nog een mandje over en goed opgeslagen, dus die hebben we mooi kunnen benutten. Het eekhoorntje waardeert het en komt uitgebreid smikkelen en dingen verslepen voor in de opslag.

Van de week werd er buskruit gespeeld en hadden de jongens zich in de tuin verstopt Op een gegeven moment werd er een time out aangevraagd. De eekhoorn zat recht boven ze op een tak en had een half opgepeuzelde kastanje laten vallen. Bij ze in de buurt. Ze moesten zo lachen dat ze de verstopplek prijsgaven.

Deze eekhoorn ging van mee-eter naar meespeler !

Het lukt al een aantal jaren niet om veel tomaten te oogsten. Het plantjes opkweken lukt wel en de tomaten ook wel… de groene dan welteverstaan. Op het moment dat ze rood moeten worden gaat het mis. Dit jaar wilden we geen tomaten doen, maar we kregen vanuit veel kanten tomatenplanten aangeboden. En nee zeggen is geen optie, want dan verdwijnen ze op de composthoop. En dat moet je niet willen!

Inmiddels is onze oogst aan planten: vleestomaten, gewone tomaten, cherrytomaten. Vanochtend zijn daar balkontomaten aan toegevoegd. Ik heb het even opgezocht, ook al zegt de naam eigenlijk alles.

Balkontomaten zijn planten welke zeer geschikt zijn om op balkon of in de patio te kweken. Met een hoogte van circa 45 cm onderscheiden balkontomaten zich duidelijk van de andere soorten welke makkelijk 150 cm kunnen worden.
Balkontomaten geven ronde zoete tomaten met een doorsnede van circa 5 cm.

We zitten weer in het proces van kasje bouwen, geen koud water geven, de bladeren mogen niet nat worden, straks de dieven eruit halen. En ja, waar zetten we de nieuwe aanwinst. Ook hier zegt de naam weer alles, het zijn balkontomaten.

Laten we op ons balkon nog een beetje plek hebben!

Wat was het gisteren warm en wat is het vandaag aangenaam warm. Een lekkere warmte voor het steken van asperges. Ons bed is niet al te groot, maar voldoende voor een portie in de grootte van een bijgerecht. Nu vooral, want zodra het warm weer is kun je bijna elke dag vers steken.

In de afgelopen weken was het wel anders. Het was gewoonweg te koud. En op het moment dat ik dacht, ja lekker vandaag eten we asperges, kwam ik niet verder dan 4 stuks. Ik had ook geen andere groente voor erbij, dus het werd aspergesoep. Ook lekker!

Asperges van eigen grond is iets van de lange adem. Qua ruimte vraagt het niet veel, maar meer dan een veld sla bijvoorbeeld. Vooral ook omdat je de bult moet ophogen en een soort schuin talud krijgt. Daarnaast heb je niet meteen het eerste jaar oogst. Dat komt na 3 jaar een beetje op gang, maar het ophogen, onkruidvrij houden en water geven moet je wel vanaf het eerste jaar doen.

Het blijft een cliché, maar het is zo waar, je weet niet wat je proeft. Op dit moment moeten we een beetje dooreten, want het blijft een lekkere temperatuur. Helemaal niks mis mee! Deze week eten we ze als gerecht, maar ook als soep…Mmm.

In de beginjaren van de moestuin was ik altijd blij wanneer het ging regenen. Niet altijd natuurlijk, maar een flinke plensbui betekent: geen water geven. En dat scheelt tijd, er is in de tuin uiteraard nog meer te doen. En hoe fijn is het dan dat de natuur je een handje helpt.

Bij een droge periode moet je natuurlijk water blijven geven, waarbij het nat houden van het zaaigoed belangrijk is. Als je net gezaaid hebt ook weer niet te veel, want dan stromen de zaadjes weg. En moet je nu wel of geen water geven als je weet dat het die nacht gaat vriezen. Kortom, het is nog geen hogere wiskunde, maar water geven is niet zomaar……water geven.

Inmiddels geef ik juist wel water wanneer ik weet dat het gaat regenen. Klinkt dubbel op, maar doordat ik water geef is de grond al een beetje doordrenkt. Hierdoor kunnen de regendruppels beter de grond intrekken. Bij een droog oppervlakte lopen de druppels gewoon van de grond af. Jammer toch!

U snapt hem vast wel. Ik ben vanavond water geven in de moestuin, het gaat regenen.

Nu help ik de natuur een handje!

Het heeft weer gevroren vannacht. Vorige jaar was de bloesem van de pruim bevroren en dit jaar gelukkig niet. Maar zoals het er naar uit laat zien is de bloesem van de appels, peer en kers dit jaar wel bevroren en van de aardbeien ook. Een geluk bij een ongeluk is het dat, na het mooie weer in maart, de kou daarna de groei van de bloemen van de aardbeienplanten flink hebben vertraagd. Anders was er nog meer bevroren….. #@1)%$&.

Een aardbeienplant vind ik sowieso een bijzondere plant. Ze vormen automatisch zelf een uitloper, die je weer als volwaardig plantje kunt gebruiken. De vruchten zien er mooi uit, ze smaken heerlijk en je kunt er zoveel mee doen. Taart, ijs, jam, in chocolade dompelen, ga maar door. Je hoort toch ook maar zelden dat er mensen zijn die aardbeien niet lusten. Soms is er iemand met een allergische reactie, maar dat is het wel.

We hebben dit jaar een extra veld aangelegd in de tuin van de jongens, die er erg mooi bij stonden. Gelukkig zijn niet alle bloemen uitgekomen en zullen we echt nog wel aardbeien hebben dit jaar.

Maar jammer is het wel!