De reden dat we met een moestuin zijn begonnen is dat we kinderen kregen. Eerder kregen we groentes van onze schoonouders, waarbij mijn man is opgegroeid met een zaden- en granenhandel waar nog boerenkoolplantjes per stuk werden verkocht en zaadjes in een winkeltje werden afgewogen. Het werd dan in van die papieren zakjes geschept. Ook gif werd nog afgewogen. Is nu niet meer voor te stellen.
Bij het wegvallen van het oudershuis en ikzelf in verwachting vonden we het een goed idee dat ons kind [onze kinderen] op zou groeien met natuur, moestuin, bio, dat soort werk. Ik hoor mezelf nog zeggen: “Hoeveel werk kan het zijn?”. Nou, heel veel werk mensen! Juist met 2 kleine kinderen…
Nu zitten onze kinderen op een school waarbij er na een aantal jaren voor nieuwbouw is gekozen met jawel, een moestuin. De eerste 2 jaren hebben we als gezin enorm mee geholpen, met van alles en nog wat. Vanaf het begin is er 1 fanatieke juf bij betrokken en die nodige ons een tijdje geleden uit. Het bestuur van Groei en Bloei [een organisatie die tuinen beoordeelt en beloond] was de moestuin van de school opgevallen. Sterker nog: de school was genomineerd voor een prijs!
En ze hebben gewonnen! Een Gouden Gieter met een prijzenpakket. Een aanmoedigingsprijs voor een school die tijd en energie wil steken in het kinderen kennis laten maken met een moestuin, aldus het rapport.
Laat dat nou net ook de reden zijn dat we toen begonnen zijn met onze eigen moestuin!
