Keuken & Tuin

In de beginjaren van de moestuin was ik altijd blij wanneer het ging regenen. Niet altijd natuurlijk, maar een flinke plensbui betekent: geen water geven. En dat scheelt tijd, er is in de tuin uiteraard nog meer te doen. En hoe fijn is het dan dat de natuur je een handje helpt.

Bij een droge periode moet je natuurlijk water blijven geven, waarbij het nat houden van het zaaigoed belangrijk is. Als je net gezaaid hebt ook weer niet te veel, want dan stromen de zaadjes weg. En moet je nu wel of geen water geven als je weet dat het die nacht gaat vriezen. Kortom, het is nog geen hogere wiskunde, maar water geven is niet zomaar……water geven.

Inmiddels geef ik juist wel water wanneer ik weet dat het gaat regenen. Klinkt dubbel op, maar doordat ik water geef is de grond al een beetje doordrenkt. Hierdoor kunnen de regendruppels beter de grond intrekken. Bij een droog oppervlakte lopen de druppels gewoon van de grond af. Jammer toch!

U snapt hem vast wel. Ik ben vanavond water geven in de moestuin, het gaat regenen.

Nu help ik de natuur een handje!

Het heeft weer gevroren vannacht. Vorige jaar was de bloesem van de pruim bevroren en dit jaar gelukkig niet. Maar zoals het er naar uit laat zien is de bloesem van de appels, peer en kers dit jaar wel bevroren en van de aardbeien ook. Een geluk bij een ongeluk is het dat, na het mooie weer in maart, de kou daarna de groei van de bloemen van de aardbeienplanten flink hebben vertraagd. Anders was er nog meer bevroren….. #@1)%$&.

Een aardbeienplant vind ik sowieso een bijzondere plant. Ze vormen automatisch zelf een uitloper, die je weer als volwaardig plantje kunt gebruiken. De vruchten zien er mooi uit, ze smaken heerlijk en je kunt er zoveel mee doen. Taart, ijs, jam, in chocolade dompelen, ga maar door. Je hoort toch ook maar zelden dat er mensen zijn die aardbeien niet lusten. Soms is er iemand met een allergische reactie, maar dat is het wel.

We hebben dit jaar een extra veld aangelegd in de tuin van de jongens, die er erg mooi bij stonden. Gelukkig zijn niet alle bloemen uitgekomen en zullen we echt nog wel aardbeien hebben dit jaar.

Maar jammer is het wel!

De bloesem op de foto’s is van de nectarineboom, een probeersel. Doen we wel vaker. Dan eten we bijvoorbeeld iets lekkers van fruit of groente en dan bewaren we de pit/pitjes. Die stoppen we dan in een potje [binnen of buiten] en kijken wat er van uitkomt……. of niet.

Dit hebben we gedaan met de pit van een kers, citroen, mandarijn, limoen, avocado, mango, dadel, sinaasappel, grapefruit. Dat was het wel zo’n beetje denk ik. En zie hier het resultaat van het hebben van een lange adem…. Tadaa!

Dit is dan ook gelijk de enige pit die het in de volle grond heeft gered. In de hal hebben we nog twee planten staan die afkomstig zijn van de avocadopit. Maar wanneer je bedenkt dat we elke week Mexicaans eten, met elke week guacamole, dan is dat ook een ietwat schamele oogst. Toch blijft het leuk. Beetje spannend ook of er iets opkomt. In het begin let je er steeds op en blijf je het in de gaten houden, maar dat ebt dan weg.

En ineens staat er in de moestuin een boom/struik. Maar waarvan ook alweer? Een nectarine. En ook al help je de natuur een handje, ze weet je toch altijd weer te verrassen.

Nu nog vruchten!

Het is niet de bedoeling om de friezen onder ons te beledigen, omdat it goat oan slaat op het doorgaan van een Elfstedentocht, maar voor ons betekent het gewoon:

Het moestuinseizoen is geopend!

Prachtig mooi weer, een vochtige grond vooraf, het mesten en spitten gedaan, dat roept gewoon om zaaiwerk. En wat was het prachtig weer! En nog eigenlijk, ook al laat het zonnetje zich hier in de Achterhoek vandaag niet zien.

Vannacht een flinke onweersbui die ruimschoots het bewateren van het zaaigoed overbodig maakt, dus volop de juiste omstandigheden om de uien, wortelen, doperwten en tuinbonen de grond in te werken. Het aspergeveld is onkruidvrij gemaakt en opgehoogd met grond. Hierna afgedekt met worteldoek, zodat de warmte van de zon zijn werk kan doen.

De bessenstruiken krijgen alweer knoppen en de rabarberplanten hebben al voldoende goede stengels om te oogsten. Sterker nog, we hebben de rabarber alweer 2 keer kunnen eten. Met vla, want rabarber maak ik klaar zonder suiker, dus de vla zorgt voor het zoetje. Verderop in het seizoen doe ik er verse aardbeien door en dan lust de jongste het ook. Een rabarbertaart kan ik deze week ook wel op het programma zetten, bedenk ik me net.

Wat is de lente weer heerlijk! Qua weer en qua oogst!

Het was de afgelopen week onstuimig weer in Ruurlo. De regen en wind waren volop aanwezig en het nodigde niet echt uit om in de moestuin bezig te gaan. Toen het echter donderdag wat beter werd, zijn we niet in de moestuin aan de slag gegaan, maar in de siertuin. We hebben daar een paar grote dennenbomen staan, waar een flink aantal dennenappels aan zit. Of eigenlijk zat, want zoals u ze op de foto ziet staan is verleden tijd. Door de storm zijn ze eraf gewaaid en lagen ze overal in de tuin verspreid. Wij met een mandje de tuin in en de appels geraapt. In totaal hebben we er 52 gevonden, kleine en grote.

Nu heb ik in de woonkamer een oude, wat zeg ik, vintage aardappelmand van mijn schoonouders staan en daar zitten voor de sier een aantal dennenappels in. Tenminste voor zolang het duurt, want de jongens gebruiken regelmatig een paar handen vol van deze appels. Niet voor de sier en niet om mee te knutselen. Nee, om een fikkie te stoken.

Op het terras hebben ze de beschikking over een vuurplaats en naast droge dennennaalden is er geen beter stookmateriaal dan die dennenappels, heb ik begrepen. Daar kan geen aanmaakblokje tegenop en de geur is vele malen aangenamer. En nu met de buit van 52 stuks is er geen houden meer aan.

Ik heb alleen 1 geluk, ze moeten eerst nog drogen. Heb ik ze toch nog een tijdje voor de sier!