Onze buurman is jarig, reden voor een feestje en een cadeau. De buurman gaat richting de 80 en dan zijn de feestjes niet meer zo uitbundig, maar een cadeau, dat moet kunnen. Voor een aantal jaren terug ben ik begonnen met het geven van potjes jam, vers fruit, bloemen, zelfgemaakte chocolaatjes en groente. Het hebben van een biologische moestuin brengt met zich mee dat je het ene jaar moet vechten voor een paar boontjes op je bord [omdat alle bonenplanten zijn opgevreten] en het jaar erop niet weet waar je met alle bonen moet blijven. Ik ben geen fan van het invriezen van bonen, vind ze altijd een beetje snotterig. Vind u het een goede manier om uw oogst te verwerken? Prima, gewoon lekker blijven doen!
Regelmatig geef ik dus zelfgemaakte producten weg, maar nu gebruik ik het ook bij feestjes, als cadeau. Ik voelde me daar altijd een beetje raar bij. Meer het idee van dat je er geen geld aan besteed hebt. Geen geld, geen waarde. Soms heb ik dat nog weleens, maar dat ebt dan gauw weg. Het verzorgen van een moes- en siertuin kost bloed, zweet en bij onkruid van een meter hoog ook echt wel een traantje, dus hoezo geen waarde! Ik besteed aandacht aan het cadeau en zoek dingen uit waarvan ik weet dat zij of hij dat lekker vinden, want garanties in het verleden [bij eerdere giften] geven in dit geval wel een garantie. Het wordt vaak op prijs gesteld.
In het geval van onze buurman werden het een mooie courgette, een verse krop andijvie en zijn favoriete potje jam! Een raar gevoel hierbij heb ik bij de buren nooit gehad, ook nu niet. Want in september heb ik op mijn verjaardag een hele mooie bos bloemen gekregen. Met takken waar de eikels nog aanzaten. Inderdaad uit hun eigen tuin! Hoe leuk!
