Ontdek de smaak van de Reursle rondjes en versterk het bestaande vrijwillige proefpersonenteam met jouw komst!
We zijn op zoek naar iemand die dol op chocolade is, goede smaakpupillen heeft en prima kan overbrengen wat er mist of juist goed is aan het nieuw te ontwikkelen Reurlse rondje.
Lijkt je dit wat? Vul dan het contactformulier in, met een pakkende tekst, op de website keukenentuin.nl
Je hebt 3 weken de tijd. Vanaf…… nu!
Omdat ik lid ben van de plaatselijke bieb lees ik veel kookboeken en uit bijna elk kookboek is wel een leuk recept te halen. Daar maak ik dan een kopie van en dan gaat het boek weer terug. Maar nu ben ik met een boek bezig…. dat is een blijvertje. Elk recept is voor mij raak. Het gaat om het boek conform de titel van deze column.
Nu ben ik al een fan van veel Scandinavische dingen zoals het land Zweden, de mooie interieurspullen, de auto’s, de sauna, noem maar op, maar dit boek roept gewoon mijn naam. Waarom? Ze wijden een hele pagina aan de geschikte houtsoorten voor een vuurplaats, om te roken bijvoorbeeld. Wat dit qua smaak betekent en structuur. Need I say more?
De Scandinavische culinaire traditie is uit nood geboren, dankzij het ruige terrein en het uitdagende klimaat. Vandaar dit recept waarbij het proces droog zouten aan te pas komt. Gravlax is wel het beroemdste voorbeeld. Het wordt zo genoemd omdat de vissers de zalm [lax] in hun geheel in het zand begroeven [Grav=graf].
Gravlax met jeneverbes en mosterdzaad
1 el mosterdzaad het liefst geel
4 gedroogde jeneverbessen
125 gr basterdsuiker
80 gr zout
1 kg zalmfilet met vel
Rooster de mosterdzaadjes en jeneverbessen 1-2 min in een droge pan op een zacht vuur tot ze beginnen te ‘dansen’. Laat dit afkoelen en dan fijnmaken in een vijzel en vermengen met het suiker en het zout.
Leg in een grote schaal ruim plasticfolie zodat die flink over de rand hangt en leg de vis met het vel naar onder erin. Verdeel het mengsel over de vis en goed aandrukken. Draai de filet om en spreid het zout onder de vis nog een beetje uit. Vouw het plastic er goed overheen en verzwaar dit met borden of conservenblikken etc..
Laat dit 2 dagen in de koelkast intrekken en draai in die periode de vis minstens 2 keer om. Giet voor het serveren het vocht uit de schaal, veeg het zoutmengsel van de vis en snijd de filet in dunne plakjes. Heerlijk met komkommer, dille, aardappelen, brood, mierikswortel of ei.
Niks meer aan doen, behalve een glaasje wijn of een ijskoude jenever zou ik zeggen!
De oudste is met een groepje uit zijn klas bezig voor zapp your planet, een actie voor de haaien. Ze hebben daarvoor koekjes verkocht en helaas had ik geen steekvormpje van een haai [de acties van de oudste komen meestal onverwachts en onaangekondigd], maar wel andere dierenvormpjes. Lang geleden een keer gekocht bij een filiaal van een groot Zweeds warenhuis. Ze doen nog steeds hun werk want vooral de meisjes vonden ze ‘cute’.
Gezien de acute vraag heb ik mijn oude koekjesrecept van stal gehaald, omdat die nog altijd heeft gewerkt in dit soort ‘noodsituaties’. En omdat ik denk dat u daar ook wel eens mee geconfronteerd wordt, volgt hieronder het recept. Het hoeft geen uur of zoiets in de koelkast. Het is kneden, uitsteken en bakken maar. Op de foto ziet u de ongebakken versie. En nee, ze zijn niet verbrand.
Recept
250 gram bloem met 1 tl bakpoeder mengen, gezeefd.
150 gram suiker, goede schep vanillesuiker en een losgeklopt ei toevoegen.
125 gram koude boter in stukjes snijden en alle ingrediënten tot een bol deeg kneden.
Ik zet zelf altijd de schaal waarin ik het meng in de gootsteen, zodat ik meer druk kan zetten. U kunt voor een donker deeg, [wanneer u bijvoorbeeld] alleen bruine beren wilt maken, 20 gram cacaopoeder met een eetlepel melk mengen en dit toevoegen aan het lichte deeg.
Bol deeg uitrollen en 10-15 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden bakken. Af laten koelen op een rek en klaar!
Echt een recept waarvan u zegt, wat eenvoudig, maar niet minder lekker. Ik denk altijd: dit moet ik vaker bakken, noodsituatie of niet.
Misschien een leuke activiteit voor deze woensdagmiddag, het weer is er tenslotte naar!
Gezien het mooie weer van gisteren begint het alweer een beetje te kriebelen om de moestuin in te duiken. Het duiken heb ik natuurlijk niet letterlijk gedaan, maar een rondgang leert dat je nooit te vroeg kunt beginnen. Een winterpauze is ook niet verkeerd, omdat je dan weer meer kunt genieten van de komst van het andere weer. Wat dat dan ook is. Maar ja zon = moestuin.
Je leert ook elk jaar weer wat bij en voor mij zijn dat de frambozen[struiken]. Iets waar ik het eerste jaar helemaal geen last van had, want er waren niet veel frambozenplanten. Omdat deze planten flink uit zichzelf gaan uitbreiden, ze noemen dat ook wel lopen, kom je ze om de haverklap tegen.
Ook het tweede- en derde jaar viel met dat niet zo op, met als resultaat dat wanneer het moestuinseizoen echt los gebarsten was, ik nog volop met de frambozenplanten aan het stoeien was. Ik heb in ieder geval al wel een lijstje gemaakt met werkzaamheden die ik februari af wil hebben. De frambozenstruiken indammen staat daar ook op, net als mest kruien en spitten. En ook al hoor ik regelmatig dat omwoelen voldoende zou zijn, een strak omgespit land ziet er ook gewoon mooi uit.
Ja, ik kan ook ontzettend genieten van strakke lijnen met opkomende plantenzaden. Het is bijna zielig dat je daar gelukkig van wordt. Maar ja, iedere gek zijn gebrek, denk ik dan.
Het spitten komt toch altijd wel als laatste op het lijstje. Soms komt dat vanwege het weer, de tijd die je hebt, maar meestal zijn het de woorden van mijn schoonvader [die er helaas niet meer is] die dan in mijn oor rondzweven:
“Nooit de kou in de grond werken”.
En zo is het!
Het afgelopen weekend hebben wij heerlijk kunnen schaatsen op een vennetje bij ons in de buurt. Voorafgaande aan het weekend zijn we de woensdag al wezen kijken of het ijs al dik genoeg was en donderdags zijn we begonnen met het maken van een baantje. Vrijdag en zaterdag het baantje alweer wat breder kunnen maken, maar vooral veel schaatspret.
Het aantal schaatsers werd steeds meer en diverse honden liepen er tussendoor te rennen. Op zondag kwam er zelfs iemand met een borstelmachientje voor het vegen van de baan. Ook had iedereen wat eten en drinken meegenomen, voor groot en klein. Er was koffie, warme chocolademelk met slagroom, sambucca, een kruidenbittertje, glühwein, koekjes, noem maar op.
Iedereen deelde met elkaar en het was ontzettend gezellig. Zelf had ik die ochtend 2 kruidkoeken gebakken, 2 oud Hollandse kruidkoeken. Na het bakken ingepakt in aluminiumfolie, zodat het op het ijs nog lekker warm aanvoelde. Het werd door jong en oud rap naar binnen gewerkt. Hieronder vindt u het recept:
Ingrediënten: 1 losgeklopt ei mengen met 400 gram bruine basterdsuiker en een zakje of schepje vanillesuiker. Goed roeren en 500 [karne]melk scheutje voor scheutje toevoegen. Hierna 500 gram gezeefde bloem, beetje zout, busje koekkruiden [of alleen speculaaskruiden] en 2 eetlepels bakpoeder toevoegen en goed roeren. Dit beslag verdelen over 2 cakeblikken [ingevet of bekleed met bakpapier] en in een voorverwarmde oven circa 65 minuten op 180 graden bakken.
Heerlijk op een zondagmiddag op het ijs met gezellige mensen. Uitdelen maar!
En natuurlijk nog even een fotootje maken voor de familie in Canada. Hoe Hollands wil je het hebben!
Like mijn facebookpagina en win een potje biologische jam met een dozijn scones!
Dit is de eerste actie van mijn nieuwe site KeukenEnTuin.nl, ik hoop dat je mij gaat volgen en mijn verhalen leuk vindt.
Volgende week vrijdag 27 januari maak ik de winnaar bekend.
Groetjes,
Ine
Mijn bonbonsbestelling is weg hoor! Pfff, ontzettend leuk, maar ik merk dat wanneer mensen gaan betalen voor je producten ik de lat hoger ga leggen. Voor mezelf, de producten, de uitstraling, eigenlijk alles. Ik hoop dat dit vanzelf minder wordt, maar trillend de slagroomtruffels in de choco dopen kan niet de bedoeling zijn. Ik had ook bedacht om eetbare glitter te gebruiken op de chocoladekransen met pistachenootjes, maar ja dan moet je wel snel werken, zodat de glitter erop zit voordat de chocolade hard is. Klinkt logisch en toch gaf het stress. Ook heb ik zakjes besteld, je hebt tenslotte verpakkingsmateriaal nodig en ik heb precies dat gekregen waarvan ik aan de telefoon heb aangegeven NIET te willen.
Met veel kunst en vliegwerk heb ik het gered. Ook al omdat ik eerder al verschillende materialen verzameld heb, die dus nu erg van pas komen. Maar, er is altijd een voordeel en dat is dat het Kerstcadeautjes zijn en dat is instant sfeer. Wat je ook gebruikt. Takje groen, houten en viltenkerstfiguurtje en klaar.
Rest mij u een smaakvol en gelukkige feestdagen te wensen!
Zit vandaag met mijn neus in de chocolade. Ik heb een bestelling binnen van 4 doosjes bonbons. Naast de Reurlse rondjes, kerstkransjes met eetbare glitter en kaneelbonbons, gaan daar slagroomtruffels in.
Hierbij het recept voor Slagroomtruffels:
Ingrediënten
Bereidingswijze:
Lekker met een groot glas koud water!
De foto zet u wellicht op het verkeerde been, maar we eten vandaag inderdaad vers gebakken brood. En toch ga ik het hier niet hebben over dit brood, maar krijg ik vandaag niet meer dan water en brood. Ik heb namelijk een verkeerde beschuldiging gedaan en moet ‘boete doen’. Ik was in de moestuin bezig en de buurman was het spoor van de mol aan het volgen. Zie stukje “Een mee-eter”. Het spoor liep door onze tuin, dus we kwamen in gesprek… over de mol. Ik legde uit wat ik steeds meemaak met de wortelen. Nou eet volgens de buurman de mol die wortelen niet, maar komt dat op het conto van de woelmuis.
Ikzelf heb nog geen enkele keer een woelmuis gezien, maar dat kan kloppen volgens de buurman. En dus eet ik vandaag brood. Eigenlijk geen straf hoor met een klontje roomboter en eigen jam.
Rest mij niets anders dan te zeggen: sorry meneer of mevrouw mol….
In een vorige column had ik al aangegeven regelmatig een prei nodig te hebben voor een groentemix. Toen ik deze ging oogsten vorige week kon ik prima de grond in omdat het niet vroor. Daarnaast wordt prei snotterig bij vorst. Vandaar ook dat wij het blad en naalden die we van het gras harken verzamelen en met onze oogstkar in één keer naar de moestuin brengen. Hier verspreiden we dit goedje over de prei en wortelen. Als extra deken en dus bescherming tegen de vorst.
Je bent dan niet alleen van het blad en dergelijke af, maar je kunt met de schop de grond nog in en de prei wordt niet snotterig. Zaterdag heb ik dit karweitje weer met de oudste samen gedaan. Naast het werken wordt er lekker gekletst en worden we moe maar voldaan. Hij had in de ochtend hoofdpijn en na het klusje niet meer. Dat zo’n klusje een gezellige en gezonde middag oplevert weegt nog zwaarder dan de eerder genoemde voordelen!
