Tuin

Feestje

Geplaatst op

Onze buurman is jarig, reden voor een feestje en een cadeau. De buurman gaat richting de 80 en dan zijn de feestjes niet meer zo uitbundig, maar een cadeau, dat moet kunnen. Voor een aantal jaren terug ben ik begonnen met het geven van potjes jam, vers fruit, bloemen, zelfgemaakte chocolaatjes en groente. Het hebben van een biologische moestuin brengt met zich mee dat je het ene jaar moet vechten voor een paar boontjes op je bord [omdat alle bonenplanten zijn opgevreten] en het jaar erop niet weet waar je met alle bonen moet blijven. Ik ben geen fan van het invriezen van bonen, vind ze altijd een beetje snotterig. Vind u het een goede manier om uw oogst te verwerken? Prima, gewoon lekker blijven doen!

Regelmatig geef ik dus zelfgemaakte producten weg, maar nu gebruik ik het ook bij feestjes, als cadeau. Ik voelde me daar altijd een beetje raar bij. Meer het idee van dat je er geen geld aan besteed hebt. Geen geld, geen waarde. Soms heb ik dat nog weleens, maar dat ebt dan gauw weg. Het verzorgen van een moes- en siertuin kost bloed, zweet en bij onkruid van een meter hoog ook echt wel een traantje, dus hoezo geen waarde! Ik besteed aandacht aan het cadeau en zoek dingen uit waarvan ik weet dat zij of hij dat lekker vinden, want garanties in het verleden [bij eerdere giften] geven in dit geval wel een garantie. Het wordt vaak op prijs gesteld.

In het geval van onze buurman werden het een mooie courgette, een verse krop andijvie en zijn favoriete potje jam! Een raar gevoel hierbij heb ik bij de buren nooit gehad, ook nu niet. Want in september heb ik op mijn verjaardag een hele mooie bos bloemen gekregen. Met takken waar de eikels nog aanzaten. Inderdaad uit hun eigen tuin! Hoe leuk!

Tuin

Verven

Geplaatst op

Wellicht zet de titel u even op het verkeerde been, want dit wordt geen stukje over creatief met kurk, sterker nog het gaat niet eens over [kunst]schilderen, maar over verven. Het verven van kozijnen, deuren etc.. Als gezin hebben we de slogan: we gaan van het positieve uit en anders is er plan B. Dat dit plan B vaak nog bedacht wordt als het positieve naar het negatieve draait, maakt de insteek niet anders. Maar ook ikzelf heb een slogan en die luidt: “ik schilder alles wat los en vast zit en wat niet te schilderen valt, dat spuit ik’. En zie daar, we zijn weer bij de titel verven. Nog steeds heeft dit niets met eten en drinken te maken, maar dat zal ik u uitleggen. Als u regelmatig in de keuken staat, en daar ga ik een beetje van uit als u interesse heeft in de rubriek eten en drinken, dat weet u dat een gerecht of een baksel valt of staat met de ingrediënten. Een goed product behoeft veelal geen extra toevoegingen en met het hebben van een moestuin is de kwaliteit van een product vaak al gewaarborgd.

Nu bak ik ook regelmatig en ik was niet tevreden over de eieren. Van alles geprobeerd, in de wir war van scharrel, biologisch, vrije uitloop en dergelijke. Maar nu is er een oplossing. We hebben een 2e hands kippenhok en veel gaas op de kop getikt en we gaan met eigen kippen onze eigen eieren rapen. Dit kippenhok hebben we met nieuw hout opgelapt, geschilderd en gespoten. We zijn er helemaal klaar voor! Maar, we hebben alleen nog geen kippen…. Geen kippen, geen eieren. We hebben een aantal boeken gelezen en ervaringsdeskundigen gehoord en allen geven aan, begin met kippen in de lente.

Het is met eigen producten willen werken, in dit geval dus eieren, net als met verven. Het verven duurt niet lang, maar het schuren, opknappen, dichtmaken van gaten, ontvetten, gronden, laten drogen dat duurt lang……

Wordt vervolg, maar dan in de Lente.

Tuin

Halloween

Geplaatst op

Ik weet niet hoe het u is vergaan, maar in het weekend heeft het in Ruurlo flink gedonderd en het tijdstip was perfect. Het was niet alleen dat de grond van de moestuin wel wat water kon gebruiken, maar ik lag namelijk al lekker in mijn warme bed. We hebben voor de eerste keer dit jaar pompoenen geoogst. Ze waren groot genoeg om te oogsten, biologische pompoenen zijn vaak wat kleiner. Maar het steeltje voelde leerachtig aan en er stonden ‘strepen’ op. Allemaal tekenen dat ze geoogst kunnen worden. Eigenlijk heb ik niets met Halloween. Het is dat de kinderen er op school veel aan doen, maar anders zou het volledig aan mij voorbij gaan. Helemaal makkelijk zou dat niet gaan, want het valt me op dat er in diverse winkels steeds meer aandacht aan wordt gegeven. Nu is het ook niet zo dat we van elke pompoen een gezichtje maken en mocht u uw pompoen daar niet aan willen verspillen, bedacht ik me dat het wellicht een keer leuk is om met u een recept voor pompoenenjam te delen. Nu kunt u natuurlijk hetgeen u van het maken van de gezichten overhoudt verwerken tot soep of jam, maar voor alleen jam, geldt dit onderstaande recept. Tip: het is best zwaar om een pompoen uit te hollen, maar ik gebruik hiervoor een pommes parisienne boor voor. Dat is keukenhulpje waarmee u ook bolletjes meloen, boter of komkommer mee kunt maken. Het lijkt een klein ding, maar het werkt prima!

  • 1 kg pompoen in stukjes, zonder schil en pitten
  • 1 kg suiker
  • sap en rasp van 1 citroen
  • 1 theelepel gemberpoeder
  • 1 theelepel kaneel

U moet hiervoor kijken of u een biologische citroen voorhanden heeft, want van een andere daar kunt u de schil niet van gebruiken. Een biologische is vrij van middelen. Mocht dit niet lukken, dan laat u de rasp achterwege. En als u van een sinaasappel wel een biologische variant kunt vinden, dan gebruikt u die. Kan prima, is alleen iets minder fris.
Ik ga er vanuit dat u al eens jam gemaakt hebt. U kookt de pompoen met een laagje water, doet de overige ingrediënten erbij, beetje roeren.
Met de suiker erbij 4 minuten doorkoken en in uitgekookte schone potjes doen. Houdt u niet van stukjes of structuur, dan kunt u het water en pompoenmengsel ook eerst door een zeef roeren. Met dit recept kunt u 5 – 6 potjes vullen.

Op een zelfgebakken scone is het echt weer eens iets anders!

Tuin

Niks

Geplaatst op
Elke maandag eten we thuis Mexicaans. Dat is niet bedacht, maar dat is eigenlijk gewoon zo gegroeid. De jongens [ik heb 2 zoons] hadden eerder zwemles op de maandag en Mexicaans vonden ze meteen allebei lekker. En omdat je als moeder wilt dat ze energie opdoen als de dag daar om vraagt, kwam ik steeds op die maandag met tortilla’s, bonen en mais. Het gerecht bestaat nog uit meer ingrediënten, maar het gaat mij nu even om de mais. Zwemles is inmiddels achter de rug, maar het Mexicaanse eten op maandag is gebleven.
Toen we nog geen moestuin hadden kocht ik weleens van die kolven uit de winkel. Ze zitten dan per 2 op zo’n zwart schaaltje, staan strak van de folie en duur!
Ik wist eerder ook nooit hoe die mais groeide. Tuurlijk, ik ken echt wel die maiskolven op de weilanden van de boeren, maar het verschil tussen voedermais en suikermais ken ik pas een aantal jaren.
Maar nu oogsten we onze eigen mais. Voor elk persoon 1 kolf, heerlijk. Ik doe er eigenlijk niks mee. Ik kook ze kort met een klein beetje zout en verder niks. Geen boter, geen suiker, niks. Als er meer zijn dan we op kunnen, dan vries ik ze in. Gewoon in een zakje en verder niks.
Aan het eind van de zomer grillen we de kolven weleens, gewoon op de vuurplaats met verder niks erbij.
De schaaltjes in de winkel die koop ik niet meer, dat vind ik helemaal … u weet het al… helemaal niks.
Tuin

Bekennen

Geplaatst op

Deze column zal ik beginnen met me voor te stellen, maar voordat ik dat doe moet ik u iets bekennen. Ik zou begin deze week namelijk al beginnen, maar het was mooi weer. De buitensporters, de tuin- en moestuinliefhebbers, de levensgenieters weten allemaal wat ik bedoel. Het was prachtig weer en toegegeven de zomer kwam wat laat op gang maar het is fijn dat het zonnetje er nu nog wat langer is. De computer zag ik wel steeds staan, maar de laatste pluk van de frambozen, het oogsten van een krop sla en wat sappige bieten [of kroten net wat u wilt] riepen me harder. Volgende week schijnt het ook nog een goede week te worden…
Nee hoor, dat betekent niet dat ik me alleen meld wanneer de pannen van het dak waaien, want het begin van de column is nu toch echt gemaakt.

Mocht u zich afvragen van wie deze bekentenis is, dan kan ik u melden dat mijn naam Ine van Mierlo is. Ik woon met mijn man en 2 kinderen in Ruurlo en dat ligt in het bosrijke gebied de Achterhoek. Met haar coulisselandschap en mooie kastelen misschien bij u bekend. Vanaf 2017 opent het Kasteel Ruurlo haar deuren met de Kunstcollectie van Hans Melchers en wellicht zet dit Ruurlo wat meer op de kaart. En nee, de Achterhoek [Provincie Gelderland] ligt niet in Twente [Provincie Overijssel], maar er wel in de buurt.

De rubriek waarin dit column wordt geplaatst heet eten & drinken, maar ik zal u ook een blik geven in mijn favoriete bezigheden in de moestuin. Ik moet er wel bij vermelden dat ik een pure hobbyist ben, een amateurtje eerste klas en dat ik u slechts mijn enthousiasme kan meegeven van het zelf verbouwen van groente, fruit, kruiden, bloemen etc. en de verwerking daarvan. Hetgeen we als gezin verbouwen [mijn kinderen hebben een eigen moestuin van 100m2] verwerk ik in de keuken en daar vertel ik u dan ook over.

Dus, welkom bij de rubriek eten & drinken en meer!