Ine van Mierlo

Tuin

Niks

Geplaatst op
Elke maandag eten we thuis Mexicaans. Dat is niet bedacht, maar dat is eigenlijk gewoon zo gegroeid. De jongens [ik heb 2 zoons] hadden eerder zwemles op de maandag en Mexicaans vonden ze meteen allebei lekker. En omdat je als moeder wilt dat ze energie opdoen als de dag daar om vraagt, kwam ik steeds op die maandag met tortilla’s, bonen en mais. Het gerecht bestaat nog uit meer ingrediënten, maar het gaat mij nu even om de mais. Zwemles is inmiddels achter de rug, maar het Mexicaanse eten op maandag is gebleven.
Toen we nog geen moestuin hadden kocht ik weleens van die kolven uit de winkel. Ze zitten dan per 2 op zo’n zwart schaaltje, staan strak van de folie en duur!
Ik wist eerder ook nooit hoe die mais groeide. Tuurlijk, ik ken echt wel die maiskolven op de weilanden van de boeren, maar het verschil tussen voedermais en suikermais ken ik pas een aantal jaren.
Maar nu oogsten we onze eigen mais. Voor elk persoon 1 kolf, heerlijk. Ik doe er eigenlijk niks mee. Ik kook ze kort met een klein beetje zout en verder niks. Geen boter, geen suiker, niks. Als er meer zijn dan we op kunnen, dan vries ik ze in. Gewoon in een zakje en verder niks.
Aan het eind van de zomer grillen we de kolven weleens, gewoon op de vuurplaats met verder niks erbij.
De schaaltjes in de winkel die koop ik niet meer, dat vind ik helemaal … u weet het al… helemaal niks.
Tuin

Bekennen

Geplaatst op

Deze column zal ik beginnen met me voor te stellen, maar voordat ik dat doe moet ik u iets bekennen. Ik zou begin deze week namelijk al beginnen, maar het was mooi weer. De buitensporters, de tuin- en moestuinliefhebbers, de levensgenieters weten allemaal wat ik bedoel. Het was prachtig weer en toegegeven de zomer kwam wat laat op gang maar het is fijn dat het zonnetje er nu nog wat langer is. De computer zag ik wel steeds staan, maar de laatste pluk van de frambozen, het oogsten van een krop sla en wat sappige bieten [of kroten net wat u wilt] riepen me harder. Volgende week schijnt het ook nog een goede week te worden…
Nee hoor, dat betekent niet dat ik me alleen meld wanneer de pannen van het dak waaien, want het begin van de column is nu toch echt gemaakt.

Mocht u zich afvragen van wie deze bekentenis is, dan kan ik u melden dat mijn naam Ine van Mierlo is. Ik woon met mijn man en 2 kinderen in Ruurlo en dat ligt in het bosrijke gebied de Achterhoek. Met haar coulisselandschap en mooie kastelen misschien bij u bekend. Vanaf 2017 opent het Kasteel Ruurlo haar deuren met de Kunstcollectie van Hans Melchers en wellicht zet dit Ruurlo wat meer op de kaart. En nee, de Achterhoek [Provincie Gelderland] ligt niet in Twente [Provincie Overijssel], maar er wel in de buurt.

De rubriek waarin dit column wordt geplaatst heet eten & drinken, maar ik zal u ook een blik geven in mijn favoriete bezigheden in de moestuin. Ik moet er wel bij vermelden dat ik een pure hobbyist ben, een amateurtje eerste klas en dat ik u slechts mijn enthousiasme kan meegeven van het zelf verbouwen van groente, fruit, kruiden, bloemen etc. en de verwerking daarvan. Hetgeen we als gezin verbouwen [mijn kinderen hebben een eigen moestuin van 100m2] verwerk ik in de keuken en daar vertel ik u dan ook over.

Dus, welkom bij de rubriek eten & drinken en meer!