Ik sprak vandaag met de eigenaar van een supermarkt in Ruurlo. Ze vieren zondag het 20-jarig bestaan van het bedrijf. Dat is met een inwonersaantal van rond de 7.000 behoorlijk knap, zeker als je daarbij bedenkt dat er in ons dorp nog 2 supermarkten zijn. Na de gebruikelijke felicitaties kregen we het over het aantal producten in zo’n supermarkt. In een ver verleden zijn mijn man en ik op wintersport naar Zweden geweest en daar had je een hele kleine supermarkt. Wat me daar van bijgebleven is dat ze qua boter het zeer overzichtelijk hadden. Er was roomboter, margarine, bakboter en olijfolie. Van elke soort ook maar 1. Er paste gewoon ook niet meer in de winkel. En zo was het met heel veel producten. Ik vond het geweldig, totaal geen keuzestress. Kijk je bij ons in het schap met boterproducten, dan weet je gewoon niet wat en hoeveel er staat. En wat ik dan zo erg vind is dat wanneer jouw product er door omstandigheden niet is, dan zeg ik ook, hè is het er niet?! Nu gaf die eigenaar van de supermarkt aan dat hij uit 460.000 artikelen een keuze kan maken welke hij wel of niet opneemt in zijn assortiment. Niet normaal, we zijn echt een beetje doorgeslagen.
Een moestuin is wat dat betreft ook prima. Je eet wat er rijp is. En soms kun je geen boon meer zien omdat de oogst zo goed was en de andere keer is het sprokkelen om een rode biet in de pan te krijgen.
Totaal geen keuzestress, heerlijk!
