Keuken

Traktatie

Nou is het trakteren op school nogal een dingetje, tenminste, dat vind ik. Er zijn erbij die de geweldigste geknutselde dingen meebrengen en er zijn er bij die kant-en-klare dingen meenemen [lees: mini zakjes chips]. De gevarieerdheid zit hem in de keuze voor of een paprika of een naturel zakje. Er zit zelden iets tussenin. Ja, wij dan. We maken altijd de traktaties zelf, maar het zijn geen hoogdravende kunststukjes eerlijk is eerlijk. Vorige jaar hebben we speculaaspoppen gebakken, ze waren nog een beetje warm en de hele school rook ’s middags nog naar speculaas.

In mijn beleving gaat het niet om wat je doet, maar zit het hem meer in hoeveel tijd je er aan besteedt. De jongens helpen altijd mee en daar gaat het mij om, moeite doen.

Dit jaar heeft de oudste gekozen voor scones, met aardbeienjam en lobbig geklopte slagroom. Er zitten 28 kinderen in de klas, 1 extra voor zijn broer, 2 leerkrachten en iets voor in de teamkamer. Moet lukken.

Kleine moeite, groot plezier. Hoop ik dan, want je loopt zomaar de kans dat er kinderen zijn die zeggen: “hé geen chips? Dan lust ik het niet”.