Tag: moestuin

Tuin

Restjes

Geplaatst op

Een aspect van de moestuin wat ik ook leuk vindt aan het onderhouden en werken in een moestuin, is dat je bijna tot niks weggooit. Ik heb vandaag bijvoorbeeld een mix aan groente nodig voor in een miegerecht. Je kunt een zakje in de supermarkt kopen en daar zijn tegenwoordig veel varianten in et verkrijgen, maar ik maak dat dan van de groenten uit de moestuin. Het is dan niet altijd een mix die past zoals in de winkel, want je hebt oosterse, Italiaanse, Mexicaanse etc.. Ik snij nu stukjes wortel van een wortel wat er nog is, een prei [ook het groene gedeelte], een stuk courgette en een ui. En dan lijkt het of er niet meer veel te oogsten valt in de moestuin, maar zo’n mixje sprokkel ik altijd wel bij elkaar.

Morgen doe ik dit weer en dan eten we lasagne. Mijn groentemix is dan dezelfde. En is niet oosters of Italiaans te noemen, maar mondiaal. Kan toch lekker ook!

Tuin

Moestuin anno 13 december

Geplaatst op

Heb gisteren in de moestuin gewerkt omdat we nog niet helemaal ‘winterklaar’ zijn. Zolang het niet vriest kun je toch altijd nog het één en ander doen. Vinden wij tenminste. Ik heb een gedeelte onkruidvrij gemaakt zodat er deze week mest op kan. Niet op elk gedeelte komt mest, omdat sommige gewassen dat dan weer niet fijn vinden. Het is toch nog altijd een heel gepuzzel, maar dat gedeelte verzorgt mijn man. Wanneer ik die kale moestuin zo zag moest ik denken aan dit moestuinseizoen en kan ik niet anders zeggen dan dat we een prima seizoen achter de rug hebben. Het was vrij onvoorspelbaar weer en daar heb je je dan bij aan te passen. Ook nu nog valt er toch van alles te oogsten.

Ook al kwam ik gisteren niet verder dan onkruid!

Tuin

Gouden Gieter

Geplaatst op

De reden dat we met een moestuin zijn begonnen is dat we kinderen kregen. Eerder kregen we groentes van onze schoonouders, waarbij mijn man is opgegroeid met een zaden- en granenhandel waar nog boerenkoolplantjes per stuk werden verkocht en zaadjes in een winkeltje werden afgewogen. Het werd dan in van die papieren zakjes geschept. Ook gif werd nog afgewogen. Is nu niet meer voor te stellen.

Bij het wegvallen van het oudershuis en ikzelf in verwachting vonden we het een goed idee dat ons kind [onze kinderen] op zou groeien met natuur, moestuin, bio, dat soort werk. Ik hoor mezelf nog zeggen: “Hoeveel werk kan het zijn?”. Nou, heel veel werk mensen! Juist met 2 kleine kinderen…

Nu zitten onze kinderen op een school waarbij er na een aantal jaren voor nieuwbouw is gekozen met jawel, een moestuin. De eerste 2 jaren hebben we als gezin enorm mee geholpen, met van alles en nog wat. Vanaf het begin is er 1 fanatieke juf bij betrokken en die nodige ons een tijdje geleden uit. Het bestuur van Groei en Bloei [een organisatie die tuinen beoordeelt en beloond] was de moestuin van de school opgevallen. Sterker nog: de school was genomineerd voor een prijs!

En ze hebben gewonnen! Een Gouden Gieter met een prijzenpakket. Een aanmoedigingsprijs voor een school die tijd en energie wil steken in het kinderen kennis laten maken met een moestuin, aldus het rapport.

Laat dat nou net ook de reden zijn dat we toen begonnen zijn met onze eigen moestuin!

Tuin

Feestje 2

Geplaatst op

Mijn oudste zoon wordt 10 jaar en dat is uiteraard reden voor een feestje. Hij mag altijd kiezen wat hij wil eten, wat voor een taart hij wil en wat hij wil trakteren. Heb net uit de moestuin een aantal winterwortelen gehaald, want hij heeft gekozen voor een worteltjestaart. Dat is een beproefd recept, want die had hij vorig jaar ook. En omdat ik het in mijn vorige stukje tekst al had over Duitsland, moet ik u melden dat dit ook een recept uit Duitsland is. Ze noemen het daar echter geen Karottenkuchen, maar Rübli-Kuchen, ook goed wat mij betreft. Komt ie:

Voor het deeg: 300 gram wortels [borstelen,schrappen,wassen en zo fijn mogelijk raspen.

4 eidooiers met 7 gram vanillesuiker, geraspte schil van 1 sinaasappel[biologisch weet u nog], 2 eetlepels citroensap of sinaasappelsap [komt die sinaasappel gelijk op] crèmig roeren door de geraspte wortels.

300 gram amandelbloem [is hetzelfde als gepelde, gemalen amandelen], roeren met 60 gram bloem met 1 tl bakpoeder en zout, zeven mengen en door het deeg roeren.

4 eiwitten stijfkloppen en de helft door het deeg scheppen. Daarna de andere helft. Mengsel in een ingevet bakblik [groot] doen en ongeveer 40 minuten bakken op 180 graden Celcius.

Voor het glazuur poedersuiker met sinaasappelsap mengen tot u de gewenste dikte heeft en op de afgekoelde taart doen. Voor de leuk een paar marsepeinen worteltjes erop! Niet vergeten: het is lekker om dit te serveren met slagroom!

In Duitsland doen ze dat met slagroom zonder suiker. Kijk maar wat u het lekkerst vindt.

Tuin

Niks

Geplaatst op
Elke maandag eten we thuis Mexicaans. Dat is niet bedacht, maar dat is eigenlijk gewoon zo gegroeid. De jongens [ik heb 2 zoons] hadden eerder zwemles op de maandag en Mexicaans vonden ze meteen allebei lekker. En omdat je als moeder wilt dat ze energie opdoen als de dag daar om vraagt, kwam ik steeds op die maandag met tortilla’s, bonen en mais. Het gerecht bestaat nog uit meer ingrediënten, maar het gaat mij nu even om de mais. Zwemles is inmiddels achter de rug, maar het Mexicaanse eten op maandag is gebleven.
Toen we nog geen moestuin hadden kocht ik weleens van die kolven uit de winkel. Ze zitten dan per 2 op zo’n zwart schaaltje, staan strak van de folie en duur!
Ik wist eerder ook nooit hoe die mais groeide. Tuurlijk, ik ken echt wel die maiskolven op de weilanden van de boeren, maar het verschil tussen voedermais en suikermais ken ik pas een aantal jaren.
Maar nu oogsten we onze eigen mais. Voor elk persoon 1 kolf, heerlijk. Ik doe er eigenlijk niks mee. Ik kook ze kort met een klein beetje zout en verder niks. Geen boter, geen suiker, niks. Als er meer zijn dan we op kunnen, dan vries ik ze in. Gewoon in een zakje en verder niks.
Aan het eind van de zomer grillen we de kolven weleens, gewoon op de vuurplaats met verder niks erbij.
De schaaltjes in de winkel die koop ik niet meer, dat vind ik helemaal … u weet het al… helemaal niks.
Tuin

Bekennen

Geplaatst op

Deze column zal ik beginnen met me voor te stellen, maar voordat ik dat doe moet ik u iets bekennen. Ik zou begin deze week namelijk al beginnen, maar het was mooi weer. De buitensporters, de tuin- en moestuinliefhebbers, de levensgenieters weten allemaal wat ik bedoel. Het was prachtig weer en toegegeven de zomer kwam wat laat op gang maar het is fijn dat het zonnetje er nu nog wat langer is. De computer zag ik wel steeds staan, maar de laatste pluk van de frambozen, het oogsten van een krop sla en wat sappige bieten [of kroten net wat u wilt] riepen me harder. Volgende week schijnt het ook nog een goede week te worden…
Nee hoor, dat betekent niet dat ik me alleen meld wanneer de pannen van het dak waaien, want het begin van de column is nu toch echt gemaakt.

Mocht u zich afvragen van wie deze bekentenis is, dan kan ik u melden dat mijn naam Ine van Mierlo is. Ik woon met mijn man en 2 kinderen in Ruurlo en dat ligt in het bosrijke gebied de Achterhoek. Met haar coulisselandschap en mooie kastelen misschien bij u bekend. Vanaf 2017 opent het Kasteel Ruurlo haar deuren met de Kunstcollectie van Hans Melchers en wellicht zet dit Ruurlo wat meer op de kaart. En nee, de Achterhoek [Provincie Gelderland] ligt niet in Twente [Provincie Overijssel], maar er wel in de buurt.

De rubriek waarin dit column wordt geplaatst heet eten & drinken, maar ik zal u ook een blik geven in mijn favoriete bezigheden in de moestuin. Ik moet er wel bij vermelden dat ik een pure hobbyist ben, een amateurtje eerste klas en dat ik u slechts mijn enthousiasme kan meegeven van het zelf verbouwen van groente, fruit, kruiden, bloemen etc. en de verwerking daarvan. Hetgeen we als gezin verbouwen [mijn kinderen hebben een eigen moestuin van 100m2] verwerk ik in de keuken en daar vertel ik u dan ook over.

Dus, welkom bij de rubriek eten & drinken en meer!